Ένα απροσδόκητο γεγονός, αλλά με δραματικό αντίκτυπο στον κόσμο. Περιστασιακά πετάει μέσα και έξω, αλλά αφήνει πίσω του μια σκανδάλη. Ο Μαύρος Κύκνος επέστρεψε.
Δεν ήταν διαφορετικά το 2008, όταν χτύπησε σκληρά το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ή το 2011, όταν η Ευρώπη συγκλονίστηκε από την κρίση χρέους. Ο κόσμος δεν έχει ακόμη ανακάμψει από αυτές τις συνέπειες των κρίσεων πριν από μια δεκαετία, όπως αποδεικνύεται από τα μηδενικά επιτόκια και τη συνεχιζόμενη ποσοτική χαλάρωση. Ενώ οι συνέπειες της αρχικής συστημικής καταστροφής εξακολουθούν να υφίστανται, ο μαύρος κύκνος πέταξε και πάλι πάνω από τον κόσμο. Αυτή τη φορά με ακόμη μεγαλύτερες πιθανές συνέπειες.
Οι χώρες παλεύουν με μια κρίση
Οι επιδημιολογικές ή οικονομικές κρίσεις έχουν τουλάχιστον ένα κοινό χαρακτηριστικό: μπορούν να σταματήσουν. Πολλές χώρες της Ασίας έχουν δείξει πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί και να εξαλειφθεί σχεδόν πλήρως η εξάπλωση του κακοήθους ιού. Από διαχειριστικής και πολιτειακής πλευράς, είναι ένας δύσκολος αγώνας, αλλά είναι εφικτός.
Εφόσον λαμβάνεται ταχεία και αποτελεσματική δράση και η εξάπλωση του ιού αναχαιτίζεται σε πρώτη φάση, όπως έγινε για παράδειγμα στη Σιγκαπούρη, οι οικονομικές συνέπειες είναι ελάχιστες. Ωστόσο, εάν ένα ξέσπασμα γίνει επιδημία, τα βήματα είναι πολύ πιο περίπλοκα και επώδυνα. Η Νότια Κορέα έχει επίσης δείξει ότι μια τέτοια κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Ευρωπαϊκή αποτυχία
Η Ευρώπη έχει μείνει πολύ πίσω στην πρόληψη και τον προγραμματισμό, στον έλεγχο των δυνητικά μολυσμένων ατόμων, καθώς και στη συλλογή και αξιολόγηση δεδομένων. Αλλά και στην προσέγγιση των ατόμων στην εξάπλωση της επιδημίας. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη για πολλούς το γεγονός ότι ο αριθμός των μολυσμένων αυξάνεται κατά χιλιάδες ημερησίως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Και οι φόβοι ότι θα ξεπεράσουν το επίπεδο από την Κίνα έχουν επιβεβαιωθεί.
Η πτώση της οικονομικής παραγωγής από την περιοχή Wuhan έδειξε πόσο ισχυρό αντίκτυπο μπορεί να έχει η καραντίνα στην οικονομία μιας χώρας. Η ύφεση της κινεζικής οικονομίας το πρώτο τρίμηνο ήταν η μεγαλύτερη από την αρχή της μέτρησης. Το γεγονός αυτό έχει επίσης εγείρει μεγάλες ανησυχίες για την υγεία της ευρωπαϊκής οικονομίας, καθώς η επιδημία συνεχίζει να αυξάνεται.
Η κατάσταση στην Ευρώπη είναι θεμελιωδώς διαφορετική από την Ασία. Στην ασιατική αξιακή κατάταξη, η οικογένεια ήταν πρώτη και το κράτος κάτω από αυτήν- στην Ευρώπη, ήταν το ίδιο το άτομο. Αποδεικνύεται ότι η μεγαλύτερη απειλή για την εξάπλωση της επιδημίας στη γηραιά ήπειρο δεν είναι μόνο η απροετοιμασία της Ευρώπης για την επιδημία, αλλά κυρίως ο δυτικός ατομικισμός.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, έως και το ένα τέταρτο του πληθυσμού αρνήθηκε να αλλάξει τις συνήθειές του λόγω του κοροναϊού. Ακόμη και με βάση τη θέση τους, η βρετανική κυβέρνηση δεν έχει λάβει πιο δραστικά μέτρα, όπως η ακύρωση μαζικών δράσεων ή το κλείσιμο σχολείων.
Το τέλος της σημερινής εποχής της παγκοσμιοποίησης;
Ο κορονοϊός προκάλεσε μείωση των πραγματικών ποσοστών κατά 1,5% σε σύγκριση με το αναμενόμενο σενάριο χωρίς την πανδημία. Πολλές ευρωπαϊκές πανδημίες οδήγησαν επίσης σε μείωση του εμπορίου. Ενώ οι ισχυρότερες εμπορικές σχέσεις πριν από την κρίση έφεραν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Οποιοσδήποτε φόβος για την υγεία έφερε ανάπαυλα. Με το τέλος της ισπανικής γρίπης ήρθε το τέλος της πρώτης εποχής της βιομηχανικής παγκοσμιοποίησης, η οποία είχε ήδη εξασθενήσει από τα επακόλουθα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η στεφανιαία κρίση μπορεί έτσι να μπλοκάρει την αλυσίδα εφοδιασμού από την Κίνα που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Μπορούμε να πούμε ότι οι πανδημίες θα ανεβάσουν τους μισθούς, αλλά θα φέρουν απογοήτευση στις πραγματικές αποδόσεις. Σε αντίθεση με άλλες καταστροφές, όπως οι πόλεμοι ή οι φυσικές καταστροφές, δεν παρατηρείται αύξηση της ζήτησης για κεφάλαια μετά από πανδημίες, με αποτέλεσμα μια παρατεταμένη περίοδο πραγματικών επιτοκίων σε μέτρια επίπεδα.
